TOON CALLEWAERT | VERDRONKEN DROMEN

Toon Callewaert werd geboren op 4 juli 1943 en woonde in Deerlijk. Hij was gehuwd met Marian Vandenberghe, o.m. de moeder van zoon Steven. Zijn echtgenote stierf in 1995. Hij hertrouwde met Johanna Vincke.
Toon overleed na een slepende ziekte op 73-jarige leeftijd in het AZ Sint-Jan Brugge op 2 oktober 2016.

Sterk sociaal engagement
Zoon Steven (overleden op 25/6/2023) had een ernstige en meervoudige handicap en verbleef in een voorziening in Bachte-Maria-Leerne. Daar werd Toon voorzitter van de oudervereniging, voorzitter van de gebruikersraad en secretaris van de Vriendenkring.
In de school voor Buitengewoon Onderwijs, verbonden aan de voorziening van Steven, was hij lid van de Raad van bestuur.

Tegelijk met het voorzitterschap van FOVIG engageerde Toon Callewaert zich ook bij Inclusie Vlaanderen (nu Trefpunt Stan). Hij was er lid van het nationale bestuur en de Raad van bestuur van de afdeling Zuid-West-Vlaanderen (Kortrijk).

Aan gebruikersmiddens werd in 2004 gevraagd om iemand af te vaardigen voor de Provinciale Evaluatiecommissie (PEC) van het Vlaams Fonds voor personen met een Handicap. Gezien zijn opleiding als psycholoog werd zijn kandidatuur ook daar aanvaard, en maakte hij deel uit van de expertengroep van West-Vlaanderen.

Toen het VGPH (Vlaams Gebruikersoverleg voor Personen met handicap), koepel van de belangrijkste  gebruikersorganisaties (waaronder KVG, VFG, MS-liga en andere) gesubsidieerd werd door minister Vervotte werd hij hiervan lid van de Algemene Vergadering en daarna ondervoorzitter van de Raad van Bestuur.

In zijn gemeente Deerlijk werd Toon Callewaert secretaris van Ziekenzorg, ondervoorzitter van de bibliotheekcommissie en bestuurslid van de Culturele Raad.
Van van 2007 tot 2012 is hij gemeenteraadslid. Geregeld springt Toon Callewaert in voor anderen. In 2010 is hij interimvoorzitter van de lokale ACW  afdeling. Hij zetelde ook twee maal als vervanger in de gemeenteraad (2015-2016).

Verdronken dromen
Toon Callewaert publiceerde twee boeken.

In Verdronken Dromen, een bundel met een verzameling gedichten, beschrijft hij – erg menselijk en inspirerend – verschillende fases en momenten bij de verwerking van de dood van zijn eerste echtgenote en de handicap van zijn zoon.

Broos Bestaan toont emoties in een voorziening voor personen met een verstandelijke en meervoudige handicap.

Op het overlijdensbericht van Toon stond een zelfgeschreven afscheidstekst …

Als ik doodga, huil maar
ik ga niet graag dood
moet je weten.
Ik heb het leven lief.

Als ik doodga,
huil maar weet
dat ik een steen heb verlegd,
een heel klein steentje maar
in de kleine wereld van Deerlijk
en in de grote wereld van handicap.